Po co pisać wiersze?; Jaki jest związek poezji z codziennym życiem?; Co daje nam literatura? – to tylko niektóre z pytań, na które odpowiedział Wojciech Bonowicz na spotkaniu z młodzieżą w Krośnieńskiej Bibliotece Publicznej w dniu 9 października 2025 r.

W lekcji czytania poezji uczestniczyli uczniowie krośnieńskich szkół średnich - II Liceum Ogólnokształcącego i Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych. Wojciech Bonowicz zachęcał młodych ludzi do częstszego sięgania po poezję, przekonując, że może być ona formą rozmowy – z autorem, z przyjaciółmi, ale też z samym sobą!

Współczesny (codzienny) język jest ubogi, schematyczny, a literatura „dba o słowo”, sprawia, że język (a tym samym świat) staje się bogaty, różnorodny i niepowtarzalny. Literatura ma też inną funkcję - wyraża ponadczasowe wartości, myśli i idee. Tak jak w „Lalce” - powieści Bolesława Prusa, arcydziele literatury polskiej. Bolesław Prus nie tylko opisuje w niej historię miłości Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej, ale pokazuje różne idee i światopoglądy (wypływające z głębokich przemian społeczno-obyczajowych zachodzących w Polsce końcem XIX w.).

Wojciech Bonowicz zaprezentował kilka swoich wierszy, które poddał analizie. Rozpoczął od utworów autotematycznych - „Pokój” i „Noc” (opisujących proces twórczy). Omawiał i interpretował też inne swoje wiersze („Dwa ruchy”, „Wyobraźnia”, „Podobno”, „Napis przy torze”, „Pierwsza lekcja”, „Możliwe zakończenie”, „Drzewa”, „Od siebie”).

Czytane wiersze nie były łatwe, bo poezja W. Bonowicza jest złożona i wymagająca (pełna metafor) i skłania do refleksji.Spotkanie z Wojciechem Bonowiczem zrealizowane zostało w ramach projektu „Tak się czyta… w Krośnie!”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszy Promocji Kultury oraz przy pomocy finansowej Miasta Krosna.

Wojciech Bonowicz jest poetą, publicystą, stałym felietonistą „Tygodnika Powszechnego” i miesięcznika „Znak”. Autor m.in. bestsellerowej biografii „Tischner” (2001), książek dla dzieci „Bajki Misia Fisia” i „Misiu Fisiu ma dobry dzień, dobry dzień”, tomów rozmów z Michałem Hellerem i Wojciechem Waglewskim, a także jedenastu tomów poetyckich.

W 2007 r. otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia za tom „Pełne morze”, zbiór „Polskie znaki” był nominowany do Nagrody Silesius (2011), a tom „Druga ręka” – do Literackiej Nagrody Nike i Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2018).

W 2012 roku W. Bonowicz został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność na rzecz społeczności lokalnej, a w 2019 roku (wraz z żoną) – Medalem św. Brata Alberta za działalność na rzecz osób z niepełnosprawnością intelektualną. W 2020 roku autor został jednym z laureatów pierwszej edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO, ponownie otrzymał tę nagrodę w 2022 roku.

Autor wierszy: „Wybór większości” (1995), „Hurtownia ran” (2000), „Wiersze ludowe” (2001), „Pełne morze” (2006), „Hurtownia ran i Wiersze ludowe” (2007), „Wybór większości i Wiersze z okolic” (2007), „Polskie znaki” (2010), „Echa” (2013), „Druga ręka” (2017), „Wiersze wybrane” (2020), „Wielkie rzeczy” (2022); felietonów i miniatur literackich: „Sto lat. Książka życzeń”(2018), „Dziennik końca świata” (2019), „Historie na każdą godzinę” (2022), „Dziennik pocieszenia” (2024).